حضرت زینب(س)؛ ادامه دهندۀ نهضت عاشورا و الگوی زنان مسلمان

بدون تردید، نهضت عاشورا در تاریخ اسلام، واقعۀ عظیم، نقطۀ عطف و بی‌مانندی است. این نهضت زمانی به وقوع می‌پیوندد که ستمگری و اختناق به اوج می‌رسد؛ تبعیض، بی‌قانونی و بی‌عدالتی بی‌داد می‌کند و آزادی‌های اساسی مردم سلب می‌شود؛ فساد و خویشاوندسالاری مثل زالو، خون مردم را می‌مکد؛ برای انتصاب به مناصب حکومتی، دیگر کسی از تطبیق احکام الهی، اجرای عدالت و خدمت به مردم سخن نمی‌گوید؛ بلکه در پی آن است که وفاداری خود را به دستگاه حاکم به اثبات برساند‌. سفلگان مقام ارجمند یافتند و حکیمان خوار شدند. مخالفان دو راه بیشتر در پیش رو نداشتند: یا باید با دستگاه ستم بیعت و آن را مدح کنند یا باید کشته شوند. هیچ‌کس حتی حق سکوت و بی‌طرفی ندارد.

امام حسین(ع) به‌عنوان روح بیدار اسلام این وضعیت اسف‌بار را تحمل نتوانست و در برابر این وضعیت ظالمانه، دیکتاتوری و ویرانگر، شجاعانه ایستاد.

قیام امام حسین(ع) با زور، زر و تزویر حاکمان و به‌سبب انفعال، کوته‌نظری و بی‌اعتنایی اکثریت جامعه، به خاک‌وخون کشیده شد.

پس از فاجعۀ هول‌انگیز عاشورا، این زینب(س) است که پا به میدان می‌گذارد و پرچم بیداری، اصلاحگری و روشنگری را به دوش می‌گیرد و برای جاودانگی پیام عاشورا در وجدان‌های بیدار در درازنای تاریخ، تلاش‌ می‌کند و نمی‌گذارد هدف و پیام نهضت عاشورا در میان بیابان‌های خشک کربلا مدفون شود.

پایداری، سلحشوری و شهامت حضرت زینب در تاریخ اسلام بی‌همتاست. زینب کبری توطئه‌ها، خون‌آشامی‌ها و جنایت‌های حکومت یزید ستمگر و بنی‌امیه را هویدا می‌کند و به مردم می‌فهماند که خلق فاجعۀ عاشورا، انتقام بنی‌امیه از اسلام است.